In voorgaande berichtgeving bekeken we het fenomeen groepsdenken en het functioneren van de kwaliteitsmedia. Zolang je je als journalist maar conformeert aan het keurslijf van de kwaliteitsmedia doet de waarheid er verder niet meer toe.

De grote media mag zich tegenwoordig rustig inzetten voor het uitvoeren van nare en anti-democratische agenda’s. Twee voorbeelden van NRC die zich onaantastbaar voelt.

Het tweede bericht in bovenstaande afbeelding, over de AIVD, hebben we onlangs reeds besproken. Dit bericht wekte de indruk dat, op een voor de inlichtingendiensten in de VS strategisch moment, de Nederlandse inlichtingendiensten bijspringen en met pro-Clinton/anti-Rusland berichtgeving officieel Amerikaans nepnieuws “bevestigen”.

Weet daarbij dat deze inlichtingendiensten zeer intensief samenwerken onder de noemer Nine Eyes. Sinds de WiV wetgeving – waarover door de overheid gelogen werd en waarover een referendum werd genegeerd – ogenschijnlijk zelfs in de Five (+1) Eyes. De NRC faciliteerde ogenschijnlijk zeer gewillig.

Hit Pieces en Hatchet Jobs

We kunnen uiteraard het bestaan van deze twee technieken van de kwaliteitsmedia niet onbesproken laten. De NRC bediende zich er onlangs van op een voor de Nederlandse bevolking zeer nadelige manier. En de NRC werd daarin bijgestaan door onder andere de NOS en overige kwaliteitsmedia. Wat een prachtige aanleiding dit eens te bespreken.

De definities:

• Hit Piece (letterlijk: Aanslagstuk) – Een gepubliceerd artikel of bericht met als doel de publieke opinie te beïnvloeden door valse of vooringenomen informatie weer te geven op een manier die objectief en waarheidsgetrouw lijkt.
• Hatchet job (letterlijk: Hakbijlklus) – Een journalistieke of andere behandeling die het onderwerp op een zeer ongunstige manier afbeeldt; een werk van kritiek dat tot doel heeft een reputatie te vernietigen.

We hebben natuurlijk al de nodige hit pieces langs zien komen, en ook al de nodige hatchet jobs rondom bijvoorbeeld Donald Trump. De twee termen zijn uiteraard ook bijna synoniemen.

De Omtzigt Hatchet Job

Maar NRC maakt het wel heel bont, door gebaseerd op zeer fragiele en nihilistische gronden Pieter Omtzigt volledig buiten spel te zetten op het MH17 dossier.

Zoals we weten werd op 17 juli 2014 het Maleisische MH17 vliegtuig (met veel Nederlanders aan boord) boven Oekraïne uit de lucht geschoten. Op dat moment woedde er in Oekraïne een oorlog tussen Oekraïense oligarchen, Oekraïense neonazi’s, Russen en troepen van de EU en VS. De aanslag op MH17 gebeurde in de periode waarin het steeds duidelijker werd dat Oekraïne inderdaad op termijn moest gaan toetreden tot de EU. Het was voor de media direct duidelijk dat dit niet gedaan kon zijn door Oekraïne, omdat dit het toetreden tot de EU onmogelijk zou maken.

De kwaliteitsmedia zette direct (vanaf de eerste dag) in op Rusland en niemand mocht ooit nog anders claimen. Maar vooral bijzonder: er kwam geen (fatsoenlijk) onderzoek. Na veel pijn en moeite werd uiteindelijk toch een onderzoekscommissie in het leven geroepen, maar dan wel met geheimhoudingsovereenkomst. En om de onschuld van Oekraïne te borgen (en het EU-beleid niet te dwarsbomen) werd de op dat moment door het Westen geïnstalleerde nieuwe overheid van Oekraïne – een mogelijk dader – toegelaten als veto-houdend lid in de onderzoekscommissie.

Duidelijk een politiek lastig dossier, waarbij inspraak of twijfel over het uiteindelijk toetreden van Oekraïne tot de EU duidelijk niet is gewenst. Premier Rutte liet zich tijdens de referendum-campagne rondom innige samenwerking met Oekraïne ontglippen “totaal, totaal, totaal tegen inspraak” te zijn als het gaat over de EU en Oekraïne. Het stellen van kritische vragen was dus totaal, totaal, totaal ongewenst.

De luis in de pels van Rutte

Toch was hij er. Pieter Omtzigt van het CDA. Je hoeft geen fan te zijn van het CDA om de eindeloze inzet van Omtzigt op het MH17 dossier te kunnen waarderen. Omtzigt was de luis in de pels van Kabinet(ten) Rutte, van de JIT-onderzoekscommissie, van de inlichtingendiensten, van de handelaren van fabels. Hij was lastig, hij stelde vragen, hij organiseerde ook een congres met getuigen. Eén van die getuigen kreeg daarvoor van Omtzigt een instructie, gebaseerd op de gesprekken die ze daarvoor hadden. En dat, een behoorlijk warrig gesprek, moest voldoende zijn om Omtzigt volledig buiten spel te zetten op het MH17 dossier.

De hakbijl werd gescherpt en de warrige discussie werd vakkundig naar NRC gelekt met als doel Omtzigt buiten spel te zetten. En zo gezegd, zo gedaan. Op 11 november 2017 publiceerde NRC hun hatchet job en de dagen daarop bleef NRC hameren op de positie van Omtzigt. Na drie dagen doorhameren door NRC gaf Omtzigt zijn inzet over MH17 op omdat het voortbestaan van het MH17-onderzoek in gevaar kwam.

De kwaliteitsmedia verzette zich niet tegen deze duidelijke hatchet job van NRC. De kwaliteitsmedia zette zich juist met vereende kracht in om de enige parlementariër die zich daadwerkelijk inzette op het MH17 dossier, met ongeëvenaarde kennis van het MH17 dossier, te dwarsbomen. En met succes. De onderste steen bleef en blijft door de inzet van de kwaliteitsmedia vakkundig onderop. Dit betrof een gecoördineerde executie uitgevoerd in opdracht. NRC en de participerende grote media waanden zich daarbij onaantastbaar. Tot zover het functioneren van de kwaliteitsmedia.

Conclusie

Het werk van de kwaliteitsmedia is te frequent te lelijk. Het tegengif voor dit groot mediale Groepsdenken is het inbrengen van diversiteit in de verslaggeving. Dat gebeurt dus duidelijk niet. In de voortdurende afwezigheid daarvan is het dan belangrijk een zogenaamde ‘advocaat van de duivel’ aan te wijzen. Dat is iemand die tegenspraak biedt. En die mensen, die zijn er zeker!

We zijn zeer onlangs met Platform Bewuste Media een nieuw initiatief gestart om het onafhankelijke en vrije woord weer een kans te geven. En zoals je kan zien is dat hoog nodig. Een eerste resultaat is te zien op GezondeMedia.nl. Volg onze blog op Bouwen aan Beter voor meer informatie over onze initiatieven.