Bespreekpunten en Nieuwsfabricage

We zagen in voorgaande berichtgeving hoe PR-medewerkers zoeken naar gewillige journalisten (en vice-versa) waarna PR-medewerkers de gewenste berichtgeving bijna woord-voor-woord voorschrijven.

We zagen in een vorig bericht hoe in de verschillende media handig het woord “gespierd” gekoppeld werd aan activiteiten van Hillary Clinton. In dit bericht kijken we verder naar het ontstaan en gebruik van zogenaamde Talking Points, bespreekpunten.

Introductie Talking Points en Framing

Eerst een blik op de definities, overgenomen van Wikipedia:

Een talking point (bespreekpunt) is een beknopt verslag dat bedoeld is om overtuigend één kant van een kwestie te ondersteunen. Zulke punten kunnen op zichzelf staan of worden opgesteld als tegenreactie op de spreekpunten van de oppositie. Talking points worden veelvuldig gebruikt in public relations, met name op gebieden die zwaar in debat zijn, zoals politiek en marketing.

Framing (inkaderen) bestaat eruit woorden en beelden zo te kiezen waardoor impliciet een aantal aspecten van het beschrevene worden uitgelicht. Deze uitgelichte aspecten helpen om een bepaalde lezing van het beschrevene of een mening daarover te verkondigen.

En wat blijkt? Er zijn krachtige partijen die dagelijks talking points vaststellen voor de journalistieke industrie, elk direct voorzien van een krachtig frame. Deze worden rondgestuurd onder gewillige journalisten die deze uitwerken tot berichtgeving. De gewenste visie wordt zo breed in de media verspreid. De kijker/lezer wordt daarmee onbewust doordrongen van (of passender: overrompeld met) het gewenste standpunt. Een succesvolle methode om de visie van de lezer mee te sturen.

David Brock’s Media Matters Imperium

David Brock startte in 2004 met Media Matters for America, een soort progressief persbureau, voor “het volledig monitoren, analyseren en corrigeren van conservatieve desinformatie in de Amerikaanse media.” Met de woorden “conservatieve desinformatie” wordt bedoeld elk nieuws wat niet het gedachtegoed van Brock verkondigt.

Het Amerikaanse politieke systeem bestaat uit een dualiteit van twee partijen: De Democraten/progressieven (politiek links) en de Republikeinen/conservatieven (politiek rechts). En volgens de meerderheid van Amerikaanse media zijn de progressieven goed en de conservatieven slecht. Brock en Media Matters gaan over het aanvallen, saboteren en laten ontslaan van journalisten die volgens Brock niet voldoende progressief/goed zijn.

– Media Matters for America: Democracy Matters, Strategic Plan for Action, pagina 1.

En dat lukt verbazingwekkend goed. Hoewel Media Matters een non-profit organisatie is, betekent dat niet dat er geen winst te behalen valt met éénzijdig nieuws. Hier wordt namelijk succesvol gehandeld in propaganda, invloed en macht.

David Brock’s Media Matters for America en de vele bijbehorende dochter-organisaties zamelden tijdens de verkiezingen van 2016 geld in om campagne te voeren voor Hillary Clinton. Vanuit vele hoeken en sympathisanten stroomde geld binnen, zoals bijvoorbeeld van Google directeur Eric Schmidt, Facebook directeur Mark Zuckerberg en Facebook algemeen directeur Sheryl Sandberg (Silicon Valley). Brock haalde tientallen miljoenen dollars op voor het voeren van campagne.

Het creëren van Talking Points

En campagne werd er gevoerd. Dagelijks werden zogenaamde ’talking points’ verstuurd aan gelieerde media (ruim 80% van het Amerikaanse media-landschap), met instructies welke berichten geschreven moeten worden, welk frame gewenst was en welke taal daarbij gebruikt moest worden. Maar waar komen die talking points nu precies vandaan?

– Media Matters: Democracy Matters, Plan for Action, pagina 6

Media Matters wijst onderzoekers toe aan toonaangevende conservatieve politici om elk uitgesproken woord op te nemen (audio en video) en elk geschreven bericht te verkrijgen. Daarna gaat het Media Matters-team aan het werk: elk bericht, elke tweet, elk interview, elke toespraak ooit gedaan wordt ontleed en onder een vergrootglas gelegd op zoek naar materiaal wat tegen die persoon gebruikt zou kunnen worden. Werd iets gevonden? Dan werd het direct verspreid als talking point naar journalisten en kwam het op de mailinglijst die ’s morgens vroeg voor werktijd werd verzonden.

Onderstaand een weergave van één van de talking points memo’s van David Brock’s Message Matters, overgenomen uit The Smear van Sharyl Attkisson. Dit gaat over Obamacare, de zorgverzekeringswet van Barack Obama, die door de media moest worden verdedigd tegen kritiek. Medicare betreft een nationaal gezondheidsprogramma specifiek voor ouderen.

AANVAL: “Obamacare verhoogt de kosten voor gezondheidszorg.”
REACTIE: We creëerden Obamacare omdat geen enkele familie zou moeten kiezen tussen eten op tafel zetten en het bezoeken van een dokter.
AANVAL: “Medicare steelt, door ons land failliet te laten gaan, van onze kinderen en kleinkinderen.”
REACTIE: Kinderen zijn niet beter af als hun ouders en grootouders slechter af zijn. Zou het debat moeten gaan over het uitspelen van familieleden tegen familieleden, of politici die rijken voortrekken ten koste van mensen die werken voor hun broodwinning?
AANVAL: “We zouden de leeftijd om in aanmerking te komen moeten verhogen voor Medicare.”
REACTIE: Als jij een rijke politicus bent die zich geen zorgen hoeft te maken over gezondheidszorg of over stoppen met werken na een leven van handenarbeid, dan is dat inderdaad een belangrijk punt voor jou.

De Talking Points van Media Matters zijn doeltreffend

David Brock schept op in zijn gelekte Plan for Action:

  • 20.000+ uur video en audio in zijn archief.
  • Zijn “onderzoekers” hebben tijdens de verkiezingen 3,5 miljoen kilometer gereden.
  • Zijn “onderzoekers” hebben daarbij ruim 24.000 evenementen vastgelegd.
  • Er werden, vrij vertaald, 18.000 talking points verspreid sinds 2013.
  • Er werden 289 onderzoeksboeken over republikeinen geschreven.
  • Het meest gedeelde Pro-Hillary bericht geschreven tijdens de verkiezingen kwam van Media Matters.
  • 20 miljoen+ hits op door hen gemaakte Anti-Trump video’s.
  • Diverse donaties aan Trump werden gestopt.
  • Record aantallen klachten ingediend bij toezichthouders.
  • Etc., etc.
– Media Matters: Democracy Matters, Plan for Action, pagina 12

Hoewel Clinton niet werd verkozen, een zeer grote tegenslag, was de inzet volgens Brock uiteraard een succes. Andere successen van Media Matters volgens Media Matters zelf:

  • Onder druk van Media Matters stopte CBS en NBC de telefonie interviews met Trump tijdens de presidentiële campagne. Telefonie gaf volgens Brock Trump een oneerlijk voordeel. (pagina 6)
  • Het ontslag van de conservatieve Glenn Beck als TV presentator. (pag. 8)
  • Het “corrigeren” van nieuws rondom Benghazi (2012, Libië) – een schandalig mislukte actie onder leiding van Hillary Clinton – van het programma 60 Minutes. (pag. 9)
  • Succesvol Facebook onder druk gezet om “nepnieuws” (pro-conservatief nieuws) te bestrijden.
  • De conservatieve Roger Stone werd ontslagen van zijn werk bij CNN, FOX en MSNBC omdat Stone volgens Brock te positief berichtte over Donald Trump. (pag. 13)
  • Rupert Murdoch’s plan om Time Warner te kopen werd succesvol gedwarsboomd, erkent als een “Media Matters”-succes door New York Times, Politico, etc. (pag. 15)
  • Berichtgeving gecreëerd waardoor Trump het Witte Huis betrok als minst populaire president in de recente geschiedenis. (pag. 16)

De lijst gaat uiteraard lang door, wij zullen de lezer alle narigheid verder besparen. Het punt is vermoedelijk duidelijk. Er zijn “talking point”-fabrieken die grootschalig het nieuws fabriceren, inclusief frame, en daarmee vervolgens het media landschap overspoelen.

Politieke invloed van Google

We zagen al dat Google directeur Eric Schmidt grote sommen geld doneerde om campagne te voeren voor Hillary Clinton. Luister ook nog even naar het emotionele relaas van de financieel directeur van Google, Ruth Porat, één van de 25 machtigste vrouwen in de wereld, actief bij één van de grootste politieke sponsors, over hoe het verlies van Clinton verwerkt werd bij Google: “It was a kick in the gut that we were gonna loose, it was really painful. […] I’ve had a chance to talk to a lot of googlers […] who have said different words but similar concepts, how painful this is.” De verkiezing van Trump was volgens Google een stomp in de maag, heel pijnlijk.

Google als gehele organisatie (gelekte video, duiding) vereenzelvigt zich met het kamp van Clinton en nam het verlies duidelijk zeer persoonlijk. De emotionele getuigenissen van het gehele top-management tonen een onvoorwaardelijk geloof in eigen progressieve moraal, onvoorwaardelijk geloof in de Clintons. En wat doe je na verlies? Google riep het managementteam bijeen voor het plannen van revanche. Iets voor een later bericht.

Conclusie

Er zijn goed gefinancierde organisaties die journalisten een eindeloze stroom voorgekookte berichtgeving toesturen. Journalisten, die steeds vaker onder druk staan om veel en snel berichten te publiceren, nemen die over in de media.

Omdat veel publicaties pro-Clinton waren en zijn, worden de voorgestelde talking points veelal letterlijk overgenomen. Met als resultaat dat de argeloze lezer vanuit diverse hoeken hetzelfde (partijdige) nieuws ontvangt, voorzien van hetzelfde frame, met dezelfde bewoordingen. Het werd en wordt zelfs letterlijk overgenomen door Nederlandse journalisten. Hoe dat eruit ziet, zien we in een volgend bericht.

Dat kan beter

Dat dit geen optimale of zelfs gezonde manier van nieuwsgeving betreft is duidelijk. We zagen echter eerder dat er weinig tot geen keuze is in Nederland als het gaat om diversiteit in het nieuws. Vandaar dat we gestart zijn met een passend initiatief: Platform Bewuste Media. Een eerste resultaat daarvan is al te zien op GezondeMedia.nl. Volg onze blog op Bouwen aan Beter voor meer informatie over onze initiatieven.